Czasem wielkie rzeczy rodzą się z małych pomysłów. Czasem najpiękniejsze działania nie potrzebują sceny i reflektorów – wystarczy wspólna przestrzeń, iskra kreatywności i garść klocków. Tak było u nas.

W kwietniu w naszej szkole odbywają się Niebieskie Igrzyska – wyjątkowe wydarzenie, którego celem jest budowanie świadomości, zrozumienia i integracji z osobami             w spektrum autyzmu. To czas, gdy cała społeczność szkolna jednoczy się wokół wartości takich jak empatia, otwartość i szacunek dla różnorodności.

Przygotowania do II Niebieskich Igrzysk w naszej szkole to coś znacznie więcej niż działania organizacyjne. To czas, gdy naprawdę budujemy – nie tylko dekoracje czy program wydarzenia, ale przede wszystkim świadomość, wrażliwość i poczucie wspólnoty.

Uczniowie mojej klasy postanowili dołożyć do tych przygotowań coś bardzo osobistego – siebie. Sięgnęli po swoje ulubione klocki Korbo, a wraz z nimi po odwagę, wyobraźnię            i serce. Ich celem było stworzenie napisu „Niebieskie Igrzyska” – ale nie takiego zwyczajnego. Marzyli, by każda litera tętniła życiem. By była ruchem, rytmem i radością – dokładnie taką, jaką chcą widzieć w integracji, współpracy i świętowaniu.

I zaczęła się prawdziwa magia…
Nie było jednego lidera – każdy miał coś do dodania. Jedni projektowali, inni budowali, ktoś inny testował, czy zębatki wprawiają litery w ruch. Pojawiały się trudności, ale jeszcze więcej było pomysłów i śmiechu. Kiedy coś nie działało – próbowali inaczej. Kiedy coś się psuło – naprawiali razem. Kiedy zębatki zaczęły się kręcić – klasa wypełniła się radością, której nie da się opisać.

W tym napisie nie chodziło tylko o estetykę. Chodziło o wspólne tworzenie. O cierpliwość, empatię i współodpowiedzialność. Każdy element był wynikiem współpracy, każda litera – symbolem wysiłku i dziecięcej pasji.

Dla mnie – nauczyciela, wychowawcy, obserwatora – ten projekt był czymś więcej niż zajęciem technicznym. To był manifest serca. Dowód na to, że nawet najmłodsi potrafią budować mosty – z klocków, ale i z emocji, zrozumienia i otwartości na drugiego człowieka.

Gdy wszystko było gotowe, a „Niebieskie Igrzyska” zaczęły się poruszać, w oczach dzieci pojawił się błysk. To był moment, w którym zrozumieli, że są częścią czegoś ważnego.          Że ich praca ma sens. Że mają moc tworzenia dobra.

Ten napis będzie dla nas czymś więcej niż dekoracją. To symbol dziecięcej wrażliwości, współpracy i pięknej idei integracji, która – jeśli ma zacząć się naprawdę – musi zacząć się właśnie tak: od wspólnego działania, od uważności, od serca.

Galeria naszych prac

Kontakt

kontakt@wklasiepanamateusza.pl

Menu

Śledź nas

A website created in the WebWave website builder