Chciałbym pokazać Wam książkę, którą z pewnością przeczytam w mojej klasie. „Niewidzialna nić” autorstwa Patrice Karst to opowieść, która w prosty, a jednocześnie niezwykle wzruszający sposób przypomina, że więzi i miłość łączą nas nawet wtedy, gdy dzieli nas odległość. Ta niewidzialna nić, choć jej nie widać, daje poczucie bezpieczeństwa, otuchy i pewności, że nigdy nie jesteśmy sami. To historia, która potrafi ogrzać serce i zachęca do rozmów o tym, co w życiu naprawdę ważne.
Jest to wzruszająca historia o niewidzialnej nici utkanej z miłości – więzi, która łączy nas z tymi, których kochamy, nawet jeśli są daleko. Możemy jej nie widzieć, ale czujemy ją głęboko w sercu — i to na zawsze. Książka pokazuje dziecku, że prawdziwe uczucia są niezależne od czasu i przestrzeni — czy to w przypadku rozłąki, samotności, czy tęsknoty
To opowieść o więzi, która jest silniejsza niż czas i przestrzeń. Dotyka również trudniejszych tematów, takich jak strata czy tęsknota, ale robi to w sposób delikatny i dający nadzieję. Wzmacnia poczucie bezpieczeństwa, otwiera przestrzeń do rozmów o emocjach i pokazuje, że miłość jest czymś, czego nie ogranicza ani miejsce, ani odległość.
Dlaczego warto przeczytać ją z dziećmi?
Aktywności do książki „Niewidzialna nić”
1. Nasze niewidzialne nici – zabawa ruchowa
Cel: uświadomienie, że więzi istnieją nawet na odległość.
Przebieg: dzieci dobierają się w pary. Każda para dostaje kawałek włóczki lub tasiemki. Stają naprzeciwko siebie, trzymając jej końce. Następnie mają się od siebie oddalić, pokonując różne „przeszkody” (krzesełka, stoliki), cały czas utrzymując napiętą nić. Po kilku minutach odkładają włóczkę, zamykają oczy i wyobrażają sobie, że teraz ta nić jest niewidzialna, ale wciąż ich łączy.
2. Rysujemy nasze nici
Cel: wizualizacja więzi i bliskich osób.
Przebieg: dzieci dostają kartkę, na środku rysują siebie, a wokół – osoby, zwierzęta lub miejsca, z którymi czują więź. Łączą je kolorowymi liniami symbolizującymi niewidzialne nici. Mogą opowiedzieć o jednym z takich połączeń.
3. Magiczne koperty wsparcia
Cel: praktyczne doświadczenie, że pamięć o kimś daje siłę.
Przebieg: każdy przygotowuje kopertę z własnym imieniem. Reszta klasy wkłada do niej małe karteczki z krótkimi, pozytywnymi wiadomościami („Lubię z tobą rozmawiać”, „Świetnie rysujesz”). Dzieci zabierają koperty do domu, a gdy poczują się samotne, mogą je otworzyć i „pociągnąć za swoją nić”.
4. Nici w przestrzeni – wspólny obraz
Cel: pokazanie, że wszyscy jesteśmy połączeni.
Przebieg: na dużej tablicy lub brystolu narysujcie duże koło. Wewnątrz każdy umieszcza swój rysunek. Następnie, za pomocą cienkich nitek lub wełny, łączy się z innymi dziećmi według kryteriów: „Kto lubi to samo co ja?”, „Kto mieszka blisko mnie?”, „Kto mnie kiedyś pocieszył?”. Powstaje sieć połączeń – wizualna metafora książki.
5. Matematyczna pajęczyna
Cel: utrwalanie dodawania, odejmowania lub mnożenia.
Przebieg: dzieci siedzą w kręgu z kłębkiem wełny. Osoba, która zaczyna, mówi działanie (np. 4+3) i rzuca kłębek osobie, która poda poprawny wynik. Pajęczyna rośnie, a my liczymy, ile połączeń powstało.
6. Mierzenie nici
Cel: porównywanie długości i nauka mierzenia.
Materiały: kawałki włóczki o różnych długościach, linijki lub miarki.
Przebieg: dzieci dostają kilka kawałków włóczki, mierzą je i zapisują wyniki. Następnie porównują: „Która jest najdłuższa?”, „O ile centymetrów krótsza jest ta zielona od czerwonej?”.
„Niewidzialna nić” to książka, która potrafi połączyć nie tylko serca, ale i różne dziedziny edukacji. Możemy dzięki niej rozmawiać o emocjach, uczyć empatii, a jednocześnie rozwijać umiejętności matematyczne w ciekawy, angażujący sposób.
To idealna lektura na początek roku szkolnego – ciepła, bezpieczna, a jednocześnie inspirująca do działania.
Już niebawem pokażę Wam relację z zajęć, które przeprowadzę w mojej klasie z wykorzystaniem tej książki. Jestem pewien, że będzie to spotkanie pełne wzruszeń, uśmiechu i inspirujących rozmów, które pozostaną z nami na długo.
kontakt@wklasiepanamateusza.pl
A website created in the WebWave website builder